Long time no write

15 maart 2009 - San Juan la Laguna, Guatemala

Zoals jullie misschien al hebben gemerkt is het in San Juan La Laguna minder makkelijk om op internet te komen. San Juan is een mini-dorpje waar iedereen elkaar kent en verder ook niet echt iets gebeurt. Wij vinden het heerlijk hier! We kunnen elk moment als we willen zwemmen in het meer, of met een kano naar San Pedro. En als we de rust zat zijn kunnen we in de weekenden wat andere plekken in de  buurt opzoeken.

Met het onderzoek van Elke gaat het opzich wel goed. Behalve dat veel mensen hun afspraken niet nakomen en niet opdagen voor een interview-afspraak, of gerust een uurtje later. Dit is hier heel normaal (hora chapina noemen ze dit), maar voor mij erg frustrerend! Tot nu toe heb ik vooral rondgehangen bij de enige koffie cooperatie hier in het dorp. Ze zijn op het moment echter geen Fair Trade, waardoor ik nogal wat veranderingen in mijn onderzoek moet doorvoeren. Woensdag ben ik voor het eerst meegegaan met een koffieboer het platteland op om koffie te plukken. Heel gaaf om eindelijk te zien hoe ze hier de koffie verbouwen en plukken. De mensen zijn over het algemeen ook erg aardig en open in San Juan.

Twee weekenden geleden gingen we naar Antigua om daar de actieve vulkaan Pacaya te beklimmen. We spraken ook af met een aantal medestudenten die daar onderzoek doen. We slapen in het meest krotterige hostel van Antigua, maar wel extreem goedkoop. We besloten dit omdat we toch om 6 uur s’ochtends op moesten staan voor de vulkaan tocht. Het busje komt echter drie kwartier te laat waardoor we bijna denken dat we opgelicht zijn... Na een rit van een uur en een wandeltocht van nog eens een uur, blijkt het als we bijna boven zijn te slecht weer te zijn om echt in de krater te kunnen gaan kijken. We zien wel lava en brokstukken naar beneden vallen!

Juana en Pedro, onze gastouders, komen ook wat losser. In de eerste week praatten we weinig met ze, en ze eten bijvoorbeeld ook niet samen met ons. Nu is het een stuk gezelliger en Pedro helpt ook met het onderzoek, hij heeft een aantal vrienden die lid zijn van de koffie cooperatie. Met de verjaardig van Casper hebben we het gezin mee uit eten genomen, wat ook erg gezellig was. Zondag zijn we met Pedro gaan vissen. Met een bootje op het water zonder hengel, maar gewoon met een draad met een insect eraan. Heel effectief! Pedro ving zes vissen en Elke ook een J maar durfde hem niet aan te raken. Polle en Casper visten naast het net. Gisteren zijn we met Darwin, zoontje van 12, op zoek gegaan naar de insecten (Grillos) zodat we zelf ook kunnen vissen. Polle en Darwin vingen uiteindelijk drie vissen.

To be continued..

Voor nu heel veel liefs en tot schrijfs.
Jullie reacties zijn leuk om te lezen!

Polle en Elke

 

Foto’s

12 Reacties

  1. eva:
    15 maart 2009
    : ) weer een leuk verhaal om te lezen! Het klinkt alsof jullie lekker je gangetje kunnen gaan en alles fijn en goed verloopt. Lekker relaxt, alleen misschien ook soms iets té relaxt haha. Zeker niet handig als respondenten het laten afweten :P Ik hoop dat het onderzoek toch verder goed verloopt en dat jullie nog veel meer vissen gaan vangen : )
    geniet ervan! kus
  2. Resie en Harry:
    15 maart 2009
    Leuk om weer een berichtje van jullie te lezen en te horen dat het goed gaat. Je kunt wel zien dat er een echte fofograag mee is. Wat een fantastiche foto's.
  3. Raymond Solcer:
    15 maart 2009
    Wauw..

    Heb zojuist in opperste concenratie je verhaaltje doorgelezen; geweldig, wauw..
    Oh man...

    Wat een ongelooflijk leuke dingen. Groetjes vanuit Amsterdam j"ungens! Ikben echt benieuwd naar julie avonturen en de visie van die mensen daar op " tha human condition" hoe de mate van geluk zich daar laat meten t.o.v. hier.

    Je zal je ogen overigens niet geloven als je weer terug in de studio bent.. Aan de andere kant; ik ben echt benieuwd naar je wereldvisie en conclusies/gevolgen voor jou direct als afgeleide daarvan nadat je terugkomt.

    RGDS, Raymond.

    PS: ik bewaar Banksy goed voor je... He even proves to be an eager inspirator (that's right!) .....
  4. Annie:
    16 maart 2009
    die aankomst daar in San Juan is echt als een paradijs. De mooie blauwe lucht helpt daar goed bij. Het klinkt alsof het leven daar best relaxt is, niets geen haast, mensen komen rustig te laat, is wel iets voor mij. Het klinkt nog zo puur, dicht bij de natuur, b.v. de manier van vissen. Geniet ervan. Straks komen jullie weer terug in de haastige Nederlandse wereld.......
    groet,
    annie
  5. piet:
    16 maart 2009
    elke heeft een nieuw gezicht
  6. Neetje:
    16 maart 2009
    Heej!

    Het klinkt echt heel relaxt en mooi :). Hoewel ik me kan voorstellen dat de geen stress/haast mentaliteit jou voor het onderzoek juist wel stress oplevert..
    xx
  7. Berry:
    16 maart 2009
    Ha Elke en Polle,
    Indrukwekkend van die vulkaan.
    Ik heb net afgelopen week een film gezien van de uitbarsting in Krakatau in 1883 waarbij 36.00 mensen bij omkwamen.
    Ik hoop dat het bij jullie niet zo gevaarlijk is.

    Geniet ervan en werk ze.

    XXX Berry
  8. Frans:
    21 maart 2009
    Dag Polle en Elke,
    Erg leuk om te lezen allemaal en zeer herkenbaar voor mij! Wij zaten indertijd in Panajachel, maar zijn ook een dagje met de boot naar diverse andere dorpen geweest, waaronder San Pedro. Wat ons toen o.a. opviel is dat er ongelooflijk veel verschillende kerken waren in dat kleine dorpje. En natuurlijk dat je in dat koffierijke gebied nergens lekkere koffie kunt drinken (die is alleen voor de export). Nog veel plezier en tot over ongeveer een maand!
    Frans
  9. Elke:
    24 maart 2009
    Inderdaad alle goede koffie voor export!! In de cooperatie waar ik onderzoek doe hebben ze gelukkig wel een sample van hun eigen koffie :)
  10. piet:
    2 april 2009
    'Vrolijk bericht':

    Chauffeurs in Guatemala zijn hun leven niet zeker
    de Volkskrant, Buitenland, 27 maart 2009
    Een schutter heeft toegeslagen.



    AMSTERDAM Onlangs publiceerde de Guatemalteekse krant Prensa Libre een cartoon onder de titel ‘Risicobaan’. Op de tekening waren Superman, Rambo en Geheim Agent 007 te zien die in doodsangst wegrenden voor de hun zojuist aangeboden baan als buschauffeur. Waarom? Sinds kort geldt het beroep van buschauffeur officieel als de gevaarlijkste professie van Guatemala.
    Aanleiding is een moordgolf onder de 4.500 buschauffeurs in en rondom Guatemala-Stad, die steeds meer slachtoffers lijkt te maken. In 2005 werden nog 45 chauffeurs vermoord, in 2006 waren dat 55, in 2007 nog eens 90 en vorig jaar zelfs 135 chauffeurs. Daarnaast werden tientallen hulpjes die in de bus het ritgeld innen vermoord.

    Dit jaar staat de moordteller al op 32 buschauffeurs en tien conducteurs. Allemaal kwamen ze op haast identieke wijze om het leven: meerdere malen van dichtbij neergeschoten met een 9mm-pistool of een .38-revolver.

    Zo ook Waldemar Pineda Rivas, het jongste slachtoffer van de geweldsgolf tegen de buschauffeurs. De 36-jarige Pineda Rivas werd woensdag viermaal door een onbekende beschoten toen hij bij een straathoek in de wijk Canalitos vaart moest minderen met zijn bus.

    Volgens de politie zitten jeugdbendes achter de moorden. Jonge criminelen zouden dagelijks tussen de 200 en 500 quetzal (20 tot 50 euro) smeergeld van buschauffeurs eisen in ruil voor toestemming om door hun wijken te mogen rijden. Weigerende chauffeurs zouden zonder pardon worden doodgeschoten.

    Maar er zijn ook Guatemalteken die denken dat buschauffeurs met criminele contacten en eigenaren van busbedrijven achter de afpersingen en het geweld zitten. Met het smeergeld zouden ze flink extra verdienen, maar ook meer geld hebben voor reparaties of de aanschaf van nieuwe bussen.

    Het blijft echter gissen. Bijna 98 procent van de moorden is nog altijd niet opgelost. Het gevolg: klagende en stakende chauffeurs die gerechtigheid en meer veiligheidsmaatregelen eisen op de drieduizend bussen in de hoofdstad.

    Of zoals een buschauffeur vorige week, anoniem, op de radio uitriep: ‘We willen niet langer ’s ochtends naar ons werk gaan zonder te weten of we weer levend thuiskomen.’
  11. Liza:
    5 april 2009
    Heej lieve Elke (en Polle ook natuuuuurlijk),
    volgens mij vermaken jullie je prima daar! Vooral mee doorgaan. Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen.
    Geniet er nog maar van!
    dikke zoen Liza
  12. Roomies villa Amsterdamsestraatweg:
    8 april 2009
    Elkeeee, Quetal?
    Bedankt voor je kaartje! Nog fijn aan het genieten van je laatste weekjes? Wanneer kunnen we je weer thuis verwachten? En dan waarschijnlijk flink veel achter de laptop met een kop thee ernaast? Binnenkort zullen we eens bij praten in het verrukkelijke bakkerswinkeltje en zullen je zeker weer aan een gezonde dosis ijs helpen na het avondeten. We zien je snel!
    Dikke kus vanuit onze villa!