En toen was je er ineens

Het woord Auckland begon al zo vertrouwd te worden, maar als je er dan ineens bent besef je je pas dat je eigenlijk geen flauw idee hebt waar je heen gaat. Het is mistig en het regent als ik aankom in Auckland, maar de temperatuur is zeer aangenaam, ongeveer 18 graden. Dit keer had ik meer kunnen slapen in het vliegtuig omdat ik nogal uitgeput was, en ik zat weer aan het raam :). Samen met drie andere internationale studenten (waarvan een haar moeder mee had genomen: mam, zo gek ben jij dus nog niet ;p) wordt ik opgehaald van het vliegveld, en het busje vult zich dan ook snel met gezellig gebabbel. Ik drink thee met de 'houskeeper' en krijg daarna mijn kamer en de eerste huisgenoot (eerste indruk: goeie gast) te zien. Het terrein lijkt echt op een vakantieparkje met houten huisjes waar 5 of 6 studenten in wonen, ziet er allemaal heel gezellig uit (met zon ziet het er denk ik nog beter uit) De kamer is klein en kaal, maar zodra ik mijn tassen uitpak begint het er al snel uit te zien alsof er iets ontploft is in de kamer.... maar ik ga toch echt eerst douchen!! De douche is heerlijk en ik durf me eindelijk weer te vertonen voor andere mensen en ze recht in hun gezicht aan te spreken......
Ik heb meteen mijn fotomapje opgehangen en mijn spulletjes redelijk aanwezig in de kamer geplaatst zodat het misschien langzaam mijn plekje gaat worden. Als ik ga vragen hoe laat het eigenlijk is (mijn tijdsbesef is volledig weg door al die tijdverschillen) ontmoet ik mijn tweede huisgenoot: Francis van de Solomon eilanden. Ik vraag hem de oren van zijn kop over allerlei dingen in Auckland en dan bied hij aan om samen naar de universiteit te gaan om te internetten. Gezellig! Vandaag en morgen ga ik maar eens kijken of ik allerlei zakelijke dingen zoals een simkaart, een laptop en voedsel kan regelen...